Easter Sunday.

 Nagsimula ang Easter Sunday ko sa malakas na pagkatok ng lolo ko sa pinto. Sabi niya na kakain daw kami sa KFC. Sobrang nainis ako dahil nakakasawa na ang manok lalo na ang KFC. Dahil doon, walang lasa ang manok na kinain ko sa KFC at yung kanin sobrang malasa kaya na-overpower niya yung lasa ng manok kahit gaano pa kadaming gravy ang inilalagay ko. Unang nakasaira sa araw ko ang tanghalian ko sa KFC. Sumunod, nagsimba kami (as usual dahil Easter Sunday). Sa puntong natapos na ang Misa, kumain kami ng Fishball at Barbecue sa tabi-tabi. Natuwa naman ako na nakakain ako ng katakam-takam na pagkain. Tumungo pamilya ko sa Eastwood para kumain ng merienda at magtingin-tingin. Nag-merienda kami sa McDonalds kaya mas natuwa pa ako dahil paborito ko ang McDo. Ang problema lang sa Eastwood ay napakaraming tao dahil may Easter Egg Hunt pa silang ginawa para sa mga bata. At ang napakasarap na nakain ko sa buong araw na iyon ang Steak sa House of Mini's sa Libis :) Siguro yun lamang ang naging highlight noong araw na iyon. At matapos na kaming mag-dinner. Nag-inuman pa ang mga magulang ko. Umabot kami ng 1am doon. Sa katapusan ng araw na iyon, napangiti ako sa napakasayang Easter Sunday! :)

Sta. Clara

Sister of The Order of St.Clare praying to the relic

March 31 bumisita ang relic ni Sta. Clara sa Parish namin. Sinasabing miraculous si Sta. Clara at nakasasagot siya ng mga hiling mo. Mayroong certain aura kapag nalalapitan mo ang relic. Parang light feeling. Yung rason lang talagang nadoon ako kasi niyaya ako ng magulang ko para magbigay pasasalamat at humingi ng tulong for our personal problems in life. Binigyan kami ng kapiraso ng tela at ito ay dapat ipahid sa relic. Hopefully my prayers will be answered through Saint Clare :-)

Liham Para Kay Ina.

Liham Para Kay Ina…

-kathang-isip ni Juan Marcus Luna-

Minamahal kong Ina,

                  Kamusta na Nay? Sana’y gumagaling ang kalagayan mo. Sana naman naaalagaan ka ni Kuya.

                   Nais ko lang po na magpasalamat. Magpasalamat sa simpleng bagay na binibigay mo sa akin kahit ‘di naman ito galing sa puso. Salamat na pinaaral mo ako, pinakain, binilhan ng damit at mg pangangailangan ko. At least alam ko na may concern ka din sa akin kahit di naman ako paborito mong anak. Naalala mo ina? Noong maliit pa ako? Ako lang sarili ang nagluluto ng almusal ko. Isipin mo? Maliit na bata, nagluluto na? Nakakahiya pa nga pag nakikikain ako sa hapag-kainan kasama si Kuya, Tatay at ikaw. Pakiramdam ko, parang multo lang ako. Di nakikita, di naririnig, di nararamdaman. Naalala mo pa ba noong napaso ako habang nagluluto ng itlog isang araw? Napaiyak pa nga ako eh. Pero sabi mo lang, ‘dahan-dahan lang’. ‘Di ka man lang nag-comfort sa akin. ‘Di mo nga ako tinawag na ‘Anak’ kahit pangalan ko parang balewala dahil ‘di naman nagagamit sa bahay. Diba noong akoy sampung taong gulang at si kuya ay labingdalawa, nag-away kami. Pinagalitan mo ako kahit alam ko na si Kuya ang pasimuno ng away. Mula noon, ‘di ko na pinansin si Kuya. Halos buong buwang iyon, iyak ang nagpapatulog sa akin. ‘Di man lang ‘good night’ sa kaninumang nasa bahay. Hindi ko naman makakalimutan noong nag-hire ka ng yaya. Si yaya lang ang pinakamalapit sa aking puso. Siya na ang kaibigan, kapatid, lolo’t lola, tito’t tita at magulang ko. Siguro naman naalala mo ang family reunion noon. Sabik na sabik mong ipinakilala sa kamag anak ang pinakamagaling, pianakaguwapong, pinakaperfect mong anak si Kuya. Wala akong kilalang kamag-anak hanggang ngayon dahil ‘di mo man lang ipinakilala ako sa kanila. Imbis na makipaglaro sa mga pinsang ‘di ko man lang kilala noon, nakipagkuwento nalang ako kay yaya doon sa labas.  Akala pa nga na dinala ni yaya ang anak niya pero parang totoo naman yun kasi nagsinungaling ka na ‘di mo ako anak at anak ako ni yaya. Si yaya na nga lang ang lahat ko. Siya ang nagpapasaya sa akin. Minsan pag binibigay mo na ang suweldo ni yaya, pupunta kaming dalawa sa parke at magkaka-picnic. Kaunti lang naman ang gastos noon. Kaya ang natira ipinapadala niya sa mga anak niya sa Pampanga upang makapag-aral. Sobra nga ang pag-iyak ko noong umalis siya upang mag-Pasko sa Pampanga. Isipin mo Pasko noon malungkot ako. Kinatuwa ko nalang noong bigyan ninyo ako ng sapatos. Masasabi ko nalang sa iyo inay na salamat na nag-care ka pa rin para sa future ko at pinaaral mo ako sa magandang paaralan. Matutuwa nalang ako pag nakikita ko si yaya sa labas ng waiting shed paminsan-minsan. Pero minsan, sumasakay nalang ako ng trycicle dahil may pinagagawa ka kay yaya sa bahay. Dati pinagalitan mo si yaya sa sobrang pagkainis ko sinabi ko sayo, ‘tigil na po’ na medyo pasigaw pa ang tono. I was expecting a sermon from you pero ano ang nakuha ko sayo? Wala. Parang walang nangyari sa pagitan ninyo ni yaya. Matutuwa nalang siguro ako kung pinagalitan mo ako dahil at least maririnig ko ang boses mong naka-adress sakin. Pinakamalungkot na parte ng buhay ko ang pag-alis na ni yaya forever. ‘Di ko matanggap yun pero naunawaan ko naman kasi ‘di naman niya ako tunay na anak. Matapos ang pag-alis ni yaya, pianangako ko na pagkatapos na magtapos ako ng college, titira ako sa Pampanga. Kasama si yaya at mga anak niya. Nabigla na lang ako na noong graduation ceremony ko, bigla na lang dumating si yaya. Niyakap niya ako ngmahigpit. Isang yakap na ‘di ko nakuha sayo. Well at least now, pareho kayong ni yaya ang nabibigyan kong pera upang makabili ng gamot. Si yaya, lubha ang pasasalamat sa akin pero ikaw, wala man lang sinasabi. Not even a simple ‘thanks’ or ‘salamat’. Well siguro at this point ayaw mo na basahin tong letter na ito na isinulat ng anak mo. To close this letter, I just want to say na, thank you nay and even if you don’t love me, I love so so much with all my heart. I hope that even in these last moments of your life, I would finally hear my name coming out of your voice and a warm embrace I have been waiting for all my life. I love you so much Nay. Please give me your love…              

Minamahal,

Iyong Anak.

Holy Week.

Holy Thursday: Visita Iglesia: Ito yung pinaka-unang  Visita Iglesia ko. Sa akin, nakakapagod ang Visita Iglesia lalo na kung napakainit ang panahon. Naalala ko na sakripisyo ito kaya 'di na ako nag-complain tungkol sa init. Buti na lang sa kahulihan ng Visita Iglesia, nakabili ako ng Zagu na nakapagpalamig sa mainit kong ulo.


Good Friday: Minsan lang ako nasa Maynila tuwing Mahal Na Araw. Nabighani ako ngayong araw ng Good Friday nang makita ko na napakaluwag ng Katipunan Ave. na usually ay dinadaanan ng napakaraming sasakyan lalo na mga truck. Nakakatuwa palang makita ang mga kalsada na usually puno ng kotse, na maluwag. Other than maluwag ito, mahangin din. Mas natuwa ako nang makita ko ang Commonwealth din ay napakaluwag. Ang makakadagdag sa mababang kaligayahan ko ay ang pagpunta ko sa bagong renovated na bahay ng tito ko. Since it was Good Friday, ang merienda ko ay Tuna Carbonara na 'di ko masyadong nakakain. ;)

“Mas Masaya Sa Pilipinas” (It’s More Fun In The Philippines)

Mas masaya nga ba?

Sa Pilipinas at ang lungsod nito na Maynila?

O mas kay ganda,

Ang mga Pilipinang dalaga?

Makasaysayan nga

Ang bansang ating sinta

Subalit ito ba’y inaalagaan?

Ng ating tamad na pamahalaan?

Kilala tayo bilang isang marikit na kapuluan

Puno ng taong mahilig magsayahan

Kahit pa’y bagyo nakasalanta,

Kumakaway pa rin sa camera ng media

Tag-init ang pinaka kinasasabikan

Bata man o matanda ay mahilig maglanguyan

Sa buhangin man o dagat

Nahihigit nito ang kasiyahang sapat

Di man isang segunda klaseng bansa

Ito ay binibisita ng mga taong banyaga

Wika’y ating sarili

Maiintindihan kahit pa ika’y pipi

Pero pang turismo lang ba ang kampanyang ito?

Para sa turista nakakaaliw lamang ito

Pero ang Pilipino’y alam

Na ito’y di hihigit ng kahulugan na kasingaan ng langgam

Kasabihang Pilipinas Mahal Ko

Umiinog pa sa ating mga ninuno

Ating ituloy ang kasabihan

Para ‘di mapapawi ang kahulugan

Na Pilipinas, angking tahanan


 -WAKAS-

Bakit?

Bakit tayo bumibili ng mamahaling selepono para lamang makapag-Twitter at Facebook?

Bakit tayo nagsusuot ng pekeng Ray Ban na salamin na maaaring makasira sa ating mata?

Bakit tayo umiinom ng vodka kahit menor de edad pa lamang?

Bakit tayo bibili ng mahal na camera para lamang kumuha ng litrato ng basura?

Bakit pa tayp naniniwala sa mga "1 Like=1 Dollar donation" kung alam naman natin na walang mangyayari?

Bakit natin tinitweet kung nasusunog ang bahay o lumilindol?

Bakit tayo umiinom pa ng 'Milk Tea' kung allergic ka naman dito?

Bakit tayo gumagamit ng Apple at Blackberry imbis na kainin ang prutas?

Bakit tayo nakikinig sa mga kantang wala namang saysay?

BAKIT? BAKIT? BAKIT?

Semana Santa

Ito nanaman ang panahon na pinaka kinasasabikan ng bawat Katolokong Pinoy. Ang Semana Santa o Holy Week. Panahon ng pag-iiwas ng mga bagay na nakakadulot ng gulo sa ating buhay. Pero karamihan naman sa ating ay binabalewala ang pag-iiwas dahil karamihan ay abalang-abala sa pagpaplano ng kanilang pupunatahan kung sa loob o labas man ito ng bansa. Buti nalang ay 'di nalimutan ng aking pamilya na mag-iwas sa mga bagay na nakakagulo sa buhay. Inisip kasi namin na huwag na makisabay sa mga nagbibiyahe sa NLEX. Hindi naman kami makaka enjoy ng aming roadtrip dahil sa maraming kotseng nakapila upang magbayad ng toll. Inisip nalang namin na magbiyahe na lamang sa Mayo kung kailan kaunti na ang nagbibiyahe patungong probinsya. Alalahanin natin na ang Semana Santa ay 'di lamang panahon ng mahabang bakasyon. Ito ay panahon upang tayo'y humingi ng patawad sa Panginoong Maykapal sa mga kagaguhan na ginawa sa ating buhay. Kaya wag na tayo maghintay ng isang araw sa Bus Terminal upang makabili ng ticket at mag-sisikan sa bus. Pero pag 'di talaga maiwasan na magbiyahe, masasabi ko na lang na sana masaya ang Semana Santa ninyo! ;)

Isang Araw Sa Maynila...

Ako'y pumunta sa Lungsod ng Maynila

Upang pumila sa Itim na Nazareno

At nang naroon, narining na rin ako ng misa

sa matandang simbahan sa Quiapo

Pagkatapos noon, bumisita ako sa

makasaysayang pook ng Intramuros

Doon nakita ko ang mga pinagtapakan

ni Rizal nang siya'y papaalis sa kanyang kulungan

Nakita ko rin doon ang damit at ang mga sulat na kaniyang

ginamit sa kaniyang natitirang mga araw

Matapos noon, pumunta naman ako sa masayang Manila Zoo

Nakita ko ang mga hayop na naglalakihan at ang mga ibon naman

na puno ng magagandang kulay

Doon nalaman ko kung gaano ka importante ang kalikasan

para sa atin at ang mga hayop na rin

Panghuli, ako'y bumisita sa Luneta upang makita ang

mataas na monumento ni Rizal

Doon din matatagpuan ang pinakamataas na tagdan ng watawat ng Pilipinas

Marami akong nakain na pagkain doon habang pinapanood ang fountain na sinusunod ang tugtog ng

musika na inilikha ng mga Pinoy.

Sa isang araw na iyon nakita ko ang kahalagahan ng ating bansa

Nalaman ko na kailangan natin isapuso ang ating kasaysayan at ang 

ating nasyonalidad.

Kaya'y tayong mga Pilipino ay dapat tangkilikin ang kahalagahan ng ating bansa

Mabuhay ang Pilipinas! :-)

Ang Tunay Na Pilipino

Ang tunay na Pilipino ay dapat mapagmahal

sa Diyos

sa pamilya 

at sa Bayan na kaniyang pinahalagahan

Ang tunay na Pilipino ay dapat may respeto

sa mga matatanda

sa mga hayop

at sa kapwa Pilipino na inilikha ng Panginoong Maykapyal

Ang tunay na Pilipino ay dapat nagbibigay halaga

sa kaniyang gamit

sa kaniyang sarili

at sa watawat na sumasagisag ng ating kalayaan

Kung lahat tayo ay ganito

matatawag tayong tunay na Pilipino

sa puso

sa isip

at sa gawa